Ms: Pommersfelden, Schloßbibl., 16.2764, f. 42r

      Propositio non cogit rem esse veram, sed res est cogens causa quare propositio sit vera. Quando ‘est’ lacuna habet praedicans, ut ‘homo est’, habet offi(ciu)m nominis / et verbi, scilicet copulans et copulat, per se copulat, per se copulatur. Quando autem tertio loco praedicatur, ideo dicitur adhaere/re praedictis, quia adhaerere praedicatur, scilicet coniungens non subiectum praedicato sed praedicatum subiecto.
      ¶ Eorum / quae praedicant extra, id est sine coniunctione, alia[m] praedicantur intra, id est esse iuctice(m) ita ut unum efficiatur id / vel unam speciem in unam partem; alia <i>unctum cinetu(m) ut non efficiant unum lacuna lacuna.
      Praedivid----- extra / et intra unum quidem efficiens, al() extra et intra ita ut ‘albus musicus’, al() nec indico unum ut ‘citharoedus bonus’. / Quod si omnia extra praedicata praedicarentur intra lacuna intervenientia, convenientia, infinitas, ut ‘homo albus’ ‘h() a() / superfluitas quae et quando duo vel lacuna iunguntur in tres terminos, quorum consequens in praecedenti, ut iste t(er)(minus) ‘homo / bipes’. Similiter lacuna et non is pius et iustus.
      Item non omnia quae coniunctione quod extra p() q(), tunc tantum est quando / est `op´positio in adiecto, id est quando diversorum generum iunguntur accidentia quae sibi sunt opposita. Quod fit secundum omnia quattuor / genera oppositionis, ut ‘Socrates est mortuus homo’, id est ex hoc non est bene mortuus. Similiter secundum contraria: ‘paries est albus / niger’, id est ex albo nigro. Scundum [lacuna] relativum: ‘iste est filius pater’, id est ex filio p(ater) s() h() est. Secundum privationem: ‘et homo iste / est videns caecus’. Sed istis minus utimur.
      Prohibet etiam coniuncta extra praedicari accidentalis praedicatio, / scilicet quando iunguntur accidentia cum signis ita quod alterum est per alterum, ut ‘remus videtur fractus’, quod videtur / inest fra`c´tus, nec sequitur quod si videtur fractus dictus remus est factus. Similiter Plato in poeta, / lacuna lacuna id est in tanta memoria propter praecessum haberetur ac si viverit. Hic inest vitum / per praecessum.
      Divisi generis accusativi apud quarum causae non sunt genus id est species, vel modales propositiones, sc() p() / dividitur v(erum) et (falsum). Et est possibile lacuna esse subiectum lacuna secundae scal’api, termini, et quamvis / sine Graece non h’oa esse adverbium, tamen iungitur ad possibile, ut vestigatur modus removeri. /